شعر تراجيدي حكيتى معى تهانى

جاني حبة جانى.....وفجاة قام ندانى
وقال تعالي تاني.....نرجع الايام و الثوانى
من الزمن الانانى.....ونحقق الامانى

ولمى لقانى خدنى وودانى....وشلنى ورمانى
بتحمل ظلمة لية.....وبرضة انانى
وشفت الشوق فى عنية بيترجانى.....وهوة ولا حاسس بية اعملة اية تاني

كنت فاكر انة سقانى.....وملاانى و روانى
مستحيل ارجعلة تانى مهما اتمنانى
بصراحة يا تهانى.....انتى بنت انانى

يا عم تهانى مين.....روح لناس تنيين
غير المنتنين ......ولا المانتمين

من حبة انا جالي لين
اترية عملي كمين
وقل لناس تنيين.. اضربوة بلسكين
فى جنبة اليمين

وطلعت دم من الشرايين....وشفونى ناس مشيين
قلولى انتة مين....قلتلهم انا حسين

ورب المسلمين .... ما هاسيب طارى
ولو في حطين .....او حتة برلين
دا طارى دين ....وهاخدوا دلوقتى او بعدين

صبرت و خطت.....وفكرت و دبرت
ودفعت واجرت

وقلتلهم ااسروها....بليل و هتوها
و لفوها و غطوها

ولما شفتها....ودمعتها نزلت على خدها
البى حن لها

وقلتلى حرام.....يموت الوام

بكيت شوية ....و دمعتى نزلت عليا
وركبتها العربية

ونزلنا عند المزلقان....ووسوسلى الشطان
وقلى حطها فوق القطبان

سمعت صوت رنان....من شارع جهان
ضربنا الترام

وصحيت من الاحلام....لقيت انهي اوهام